Het hoge woord is eruit. Ik ben namens mijn partij beoogd wethouder in het nieuwe college van B&W in Dronten. Daar krijg ik een hele mooie portefeuille met de verantwoordelijkheid over de WMO, jeugdhulp, jeugd, inburgering, participatiewet, maatschappelijke zorg, arbeidsmarktontwikkeling, armoede en dierenwelzijn.

Een grote eer en een supermooie uitdaging. 

12 mei 2022 heeft de gemeenteraad positief besloten.

9 februari 2023

Boemerang beleid: over aanhoudende tragiek

in passend onderwijs- en jeugdzorgbeleid.

Vanavond in de beeldvormende sessie heb ik Sharon Stellaard kunnen strikken om haar verhaal om 20:45 te komen vertellen aan onze gemeenteraad. Daar ben ik erg blij mee, want Sharon heeft het deze weken al enorm druk. Ik ben zo onder de indruk van haar werk en gun iedereen de ervaring om hier kennis van te nemen.

In de voorbereidende oplegger voor de raad hebben we het volgende gezegd:

“Het is de vraag of de Hervormingsagenda en maatregelen die wij lokaal kunnen nemen op termijn leiden tot een houdbaar jeugdhulpstelsel. Eerdere aanpassingen in het rijksbeleid hebben niet geleid tot de gewenste veranderingen.  Wij willen gezamenlijk tot inzichten komen tijdens de beeldvormende vergadering.

Hiervoor hebben wij Sharon Stellaard, orthopedagoog en onderzoeker,  bereid gevonden om een presentatie te geven over haar dissertatie, getiteld: ‘Boemerang beleid: over aanhoudende tragiek

in passend onderwijs- en jeugdzorgbeleid’. De dissertatie wordt op 8 maart verdedigd en verschijnt dan ook in de boekwinkels.

Beleidsintenties en de genoemde knelpunten zijn de afgelopen halve eeuw nauwelijks veranderd.

Een voorbeeld hiervan is het feit dat het aanbod van zorg niet goed aansluit bij de behoeften van jeugdigen. Het blijkt dat nieuwe wetten vooral een reactie zijn op de onbedoelde gevolgen van de

vorige wet. Sharon Stellaard pleit voor ‘chronologisch beleidsbesef’.

Om verdere stappen te kunnen maken, is het nodig niet alleen te kijken naar het beleid van de afgelopen 4 jaar, maar van de afgelopen eeuw.”

Kijk vanavond allemaal mee, of kijk het op een moment dat het past vooral even terug. Voor mij is dit de basis om het wezenlijke gesprek in mijn gemeente te voeren over jeugdzorg. Zonder antwoorden te hebben, overigens. Want dit is een onvoorstelbaar lastig en weerbarstig probleem.

Niemand kan aan het uiterlijk van iemand anders zien dat er financiële zorgen zijn. Daarom is het belangrijk om al het advies, de hulp en alle regelingen zo overzichtelijk mogelijk aan te bieden. En er voor te zorgen dat het zoveel mogelijk mensen bereikt. 

Als je zorgen hebt over je financiële situatie, weet dan dat je er niet alleen voor staat. Zet die eerste stap en kijk op deze link en ontdek hoe je hulp en of advies kan krijgen.

2022 begon ons eerste jaar als college. Mijn eerste jaar als wethouder. 

Je begint aan dit avontuur zonder te weten waar je aan begint. Want niemand kan je echt goed voorbereiden op wat je te wachten staat na die eerste dagen dat je het gemeentehuis voor het eerst als wethouder binnenloopt. 

Een voortdurende oorlog relatief dichtbij ons land. Armoede die steeds sluipender doordringt bij mensen boven een “minimum inkomen”. Wachtlijsten bij de GGZ en jeugdzorg. Laat staan de vastgeroeste systemen waardoor deze zorg kwaliteit inlevert en ons echt veel te veel geld kost. Niet de meest rustige periode om te starten als lokaal bestuurder. 

Maar dat maakt het alleen maar een grotere uitdaging. Onrecht zien, maakt dat ik me er alleen maar harder tegen wil verzetten. Systemen en regels die niet kloppen, schreeuwen naar me dat ik er tegen aan moet schoppen. 

Ik ben trots op wat we dit jaar voor elkaar kregen, ondanks alles wat tegen zat. En ik ben meer dan ooit gemotiveerd mijn schouders te zetten onder alles wat nog moet gebeuren. Maar vooral ook ben ik trots te wonen in hartje Dronten. Een dorp wat geen grote stad wil zijn, en toch wil groeien. Een gemeente waar heel veel mensen zich steeds weer betrokken voelen en de handen uit de mouwen willen steken. Mijn dorp, waar de wereld vergeleken met de rest van Nederland en daarbuiten, soms net even iets vriendelijker en liefdevoller lijkt te zijn dan elders. 

Artikel van De Drontenaar 👉https://tinyurl.com/2mtp7suf

Atletiekvereniging Flevo Delta heeft zaterdag uit handen van sportwethouder Peter Duvekot een certificaat ontvangen als eerste ‘gezonde sportomgeving van Dronten’. Voor meer informatie klik hier

Een heldere richting waarin de gemeente Dronten zich de komende jaren gaat ontwikkelen: 60.000 inwoners in 2050.

Door de waan van de dag sta ik er niet altijd bij stil, maar wat is het supergaaf om deel van het bestuur uit te maken wat hier de eerste stappen voor zet! Eind 2022 is er een heel participatie traject met intensieve inspraak sessies geweest. Zowel online als offline en in alle kernen van de gemeente.

Met een enorme belangstelling en deelname. Zomaar een greep uit de cijfers: 250 mensen waren aanwezig op de openbare inloop avonden, we kregen 400 online reacties en we konden gebruik maken van een panel van 40 jongeren. We kunnen blijkbaar nog wel wat winst boeken bij een aantal klagende en ontevreden mensen op Facebook. Al vraag ik me af of we die ooit echt allemaal tevreden kunnen krijgen. Want klagen over de gemeente is gewoon ook wel heel lekker zo af en toe. En dat mag ook. Met een dikke shout-out naar FB loze collega wethouder Peter van Bergen die dit proces tot nu toe op geweldige manier geleid heeft!!

Klik hier voor meer informatie

DRONTEN - In de Drontense bibliotheek opent de gemeente op 11 mei Dronten -in samenwerking met ‘Geweld hoort nergens thuis’- een fototentoonstelling. Daarmee wordt aandacht gevraagd voor het probleem van huiselijk geweld. De tentoonstelling, die loopt tot en met 1 juni, is te bezichtigen in de FlevoMeer Bibliotheek Dronten. De opening, die om 15.30 uur begint, wordt verricht door Wethouder Peter Duvekot. Regio-projectleider Trijntje Kootstra geeft aansluitend een toelichting over de tentoonstelling. Voor meer informatie 👉https://tinyurl.com/7523fotoexpo

Vanmorgen heb ik meegelopen met de eerste echte “Dronter Zwerf Afval Pakkers (ZAP) dag”. Ik liep met een klein groepje mensen door een stukje Swifterbant samen met meneer Prins die dit al een tijdje als vrijwilliger in de gemeente doet. Zinvol werk, want je komt een aardige hoeveelheid tegen. Voornamelijk sigarettenpeuken en blikjes. Die dingen ruimen echt zichzelf niet op, hoor mensen… 🥫🚬 waar je ook woont. Dit is overigens wel meteen een heel leuke manier om even wandelingetje te maken en een gesprekje te kunnen voeren over van alles en nog wat! 

Je kunt je ook als vrijwilliger aanmelden. Begin dit jaar waren er al 100 ZAP’ers. Dit mogen er altijd meer worden. Voor meer info en aanmelden

klik hier

Nog eens heel krachtig uitgelegd waarom we echt een andere koers moeten uitzetten. Als ex medewerker van, ervaringsdeskundige met, en nu als bestuurder verantwoordelijk voor jeugdzorg pleit ik ervoor:

1. Door te gaan met het hele circus zoals we dat al decennia doen. Omdat het roer niet ineens om kan. Het hele “schip” zal dan direct omslaan en zinken, en daar is niemand bij gebaat.

2. Tegelijkertijd moeten we dan eerlijk toegeven dat wij de hulp aan jeugd in Nederland, met de beste bedoelingen welliswaar, hebben gemaakt tot een monster.

3. En dan direct beginnen met het uittekenen van nieuwe ideeën. En door inspiratie van ervaringsdeskundigen en professionals samen met beleidsmakers komen tot een totaal nieuwe manier van hulpverlening. 

Het vraagt om lef en daadwerkelijk “out of the box” denken. Laten we dit proces in een gezond tempo en vooral ook met veel plezier doen. Want de hervormingen gingen en gaan altijd gepaard met enorm negatieve insteek. En volgens mij moet het bovenal heel mooi en waardevol zijn om jeugd (of welke leeftijdsfase dan ook) een liefdevol steuntje in de rug te geven als dat even nodig is. Die drive is er nu al in het “oude systeem” bij de mensen die dag en nacht klaar staan om er iets van te maken. En dat is de motor waar we alles weer omheen moeten bouwen. Niet het beschikbare geld of de “dingen die nu niet goed gaan”.

Ik wil geen stempeltje en laat me zeker niet in een hokje duwen. Maar ik ben wel een beetje anders dan anders, en ik kom daar graag voor uit. 

📅 Op 7 december vorig jaar had ik een erg leuk gesprek met Marjolijn Bax voor een artikel in het I(mpuls)&W(oortblind) magazine.

Een kwartaalblad van de vereniging voor (en door) mensen met ADHD, ADD, dyslexie en dyscalculie. Een goed jaar voor dit interview "kreeg" ik de diagnose ADHD. Voor een wethouder die juist niet wil medicaliseren klinkt het misschien een beetje paradoxaal, maar die diagnose veranderde mijn leven. Van eeuwige chaos en het gevoel hebben er vaak niet bij te horen, sloeg langzamerhand mijn leven om. Ik kreeg steeds meer grip op mijn eigen situatie. Ik maakte kennis met mijn aandachtstekortstoornis en leerde deze een goede plek te geven en te gebruiken in mijn voordeel. 

Vandaag komt dit persoonlijke, maar volgens mij goed leesbare artikel naar buiten in het eerste magazine van dit jaar. 

Voor de goede orde: Ik ben de laatste die zegt dat ik een "goede wethouder" ben, want dat laat ik graag over aan onze gemeenteraad en de inwoner. Maar ik zeg wel dat ik in dit werk voor het eerst echt bewust gebruik kan maken van vaardigheden en eigenschappen waar ik goed ik ben. En dat ik ook slim heb leren omgaan met de dingen die ik juist niet goed kan. Al blijft het een on going proces. 

En juist omdat ik nu in deze positie zit en daardoor een groter bereik heb. En omdat ik hoop dat mijn verhaal anderen een beetje kan inspireren deel ik het met liefde. 

• Voor alle mensen die "neurodivers" zijn (zoals dat zo hip heet, tegenwoordig) en het gevoel hebben dat ze daarom buiten de boot vallen. Want helaas zie ik dat in de praktijk veel gebeuren.
• Voor de mensen die denken dat zij nooit iets zullen bereiken, omdat anderen ze dat gevoel geven...
• Of simpelweg voor alle mensen die zich onbewust blijven blindstaren op alles wat wat ze niet kunnen en misschien ook nooit zullen leren. En die zichzelf daardoor nooit de gelegenheid geven om wat ze juist goed kunnen, optimaal te ontwikkelen. 

Dank aan Julie Houben dat ik mijn verhaal zo mocht delen. Voor meer info over de vereniging of over ADHD/ADD/dyslectie en dyscalculie ga je naar de onderstaande website:

https://impulsenwoortblind.nl

... en nu snel m'n pilletje, want die vergat ik omdat ik in een hyperfocus dit verhaal zo zorgvuldig mogelijk wilde delen! 😏 💊
Lees hier het hele interview.

DRONTEN Mini (91) en Sabine (54) ontvingen maandag in De Meerpaal de Gouden Klaver uit handen van Wethouder Duvekot. De vriendinnen vonden elkaar via Vraagelkaar.nl. De klaver staat symbool voor de warme vriendschap die kan ontstaan als je nieuwe buurtgenoten leert kennen.

Voor meer informatie klik hier.

Er is altijd wel een hoop narigheid te vertellen over een ander. En er is ook altijd wel iets mis met de hem of haar. Maar heel soms.. mag je ook gewoon wel eens positief zijn. 

Gisteravond zat de raadzaal vol met lieve positieve Drontenaren. Een aantal was er omdat ze zich belangeloos inzetten voor hun buren en daardoor opvallen. En anderen waren er juist weer om die mensen in het zonnetje te kunnen zetten. 

Ik heb genoten van alle verhalen en de hele avond! Gefeliciteerd Leen en Ans met de titel “beste buren van Dronten”. Maar cliché misschien: eigenlijk zijn alle genomineerden grote winnaars! Echt! Voor mij zijn jullie stuk voor stuk: “de beste buren van Dronten” 💜💚

Vorige week ging er een leuk fimpje viral. Het jongerenwerk van De Meerpaal had ergens in wat verloren uurtjes een eigen Drontense versie van de cover van Isabel Usher wat op dit moment erg populair is. Dit filmpje ging binnen no time via zoveel kanalen rond dat het zelfs in het college op meer manieren onder de aandacht kwam. 

Als je in dat nummer dan ook nog eens zingt dat je de burgemeester mist, zul je het weten ook. Ik ging samen met hem gisteren in gesprek met Zoë Wijbenga. Over het nummer en hoe leuk het is als zo'n idee ineens helemaal "escaleert". We hadden het over muziek maken en over social media. Dat er zoveel mooie en leuke reacties komen. Maar ook, dat stomme en nare reacties (die er op internet helaas altijd zullen zijn) en niet toe doen en niet belangrijk zijn. 

Ik ben echt trots op dit soort jongeren. En ik ben dus ook supertrots op jou! Zet m op Zoë! We gaan zeker meer van jou horen. 

Een link naar het nummer, voor hen die het nog niet hoorden, omdat ze onder een steen zaten 😁

https://youtu.be/JMcYJwprBlU

Boemerang beleid: over aanhoudende tragiek in passend onderwijs- en jeugdzorgbeleid.

Vanavond in de beeldvormende sessie heb ik Sharon Stellaard kunnen strikken om haar verhaal om 20:45 te komen vertellen aan onze gemeenteraad. Daar ben ik erg blij mee, want Sharon heeft het deze weken al enorm druk. Ik ben zo onder de indruk van haar werk en gun iedereen de ervaring om hier kennis van te nemen. In de voorbereidende oplegger voor de raad hebben we het volgende gezegd:

“Het is de vraag of de Hervormingsagenda en maatregelen die wij lokaal kunnen nemen op termijn leiden tot een houdbaar jeugdhulpstelsel. Eerdere aanpassingen in het rijksbeleid hebben niet geleid tot de gewenste veranderingen. Wij willen gezamenlijk tot inzichten komen tijdens de beeldvormende vergadering.

Hiervoor hebben wij Sharon Stellaard, orthopedagoog en onderzoeker,  bereid gevonden om een presentatie te geven over haar dissertatie, getiteld: ‘Boemerang beleid: over aanhoudende tragiek in passend onderwijs- en jeugdzorgbeleid’. De dissertatie wordt op 8 maart verdedigd en verschijnt dan ook in de boekwinkels. Beleidsintenties en de genoemde knelpunten zijn de afgelopen halve eeuw nauwelijks veranderd. 

Een voorbeeld hiervan is het feit dat het aanbod van zorg niet goed aansluit bij de behoeften van jeugdigen. Het blijkt dat nieuwe wetten vooral een reactie zijn op de onbedoelde gevolgen van de vorige wet.

Sharon Stellaard pleit voor ‘chronologisch beleidsbesef’. Om verdere stappen te kunnen maken, is het nodig niet alleen te kijken naar het beleid van de afgelopen 4 jaar, maar van de afgelopen eeuw.”

Kijk vanavond allemaal mee, of kijk het op een moment dat het past vooral even terug. Voor mij is dit de basis om het wezenlijke gesprek in mijn gemeente te voeren over jeugdzorg. Zonder antwoorden te hebben, overigens. Want dit is een onvoorstelbaar lastig en weerbarstig probleem.

Kijk hier terug. 

Ik was vanmiddag bij het mini symposium “het vergeten kind” in Amsterdam. Met indringende verhalen van jongeren die 18 werden (of nog moeten worden) en er ineens helemaal alleen voor staan, omdat de hulpverlening ze los “moet” laten. 

Ingewikkelde materie. En ik vraag me zelf al een tijdje af of we eigenlijk niet een veel principiëler gesprek moeten voeren. Over jeugdzorg en hoe we dit hebben georganiseerd. Hier kom ik snel op terug. 

Voor nu, teken allemaal de petitie. Want het kan niet kloppen dat kinderen in een jeugdhulp situatie, na hun 18e verjaardag ineens alles in hun eentje moeten redden.  Teken jij ook de petitie?

Het zonnetje straalde vanmorgen in Biddinghuizen waardoor alle kleurige vlaggetjes nog beter tot hun recht kwamen. 

Initiatieven als deze van Anneke Bonsen en Joyce Biemans laten zien hoe ook de kleine kernen heel groot zijn in saamhorigheid. Want met veel handen werden er 3000 vlaggetjes gehaakt ter ere van het 60 jarig bestaan van Biddinghuizen.

Ik mocht als waarnemend gebiedswethouder de laatste vlaggetjes ophangen in de Tas in Biddinghuizen. Met groot plezier en een brede glimlach, omdat je gewoon niets anders kunt dan hier heel erg blij van worden.

Een betere gezondheid van de Flevolandse inwoners en zo veel mogelijk voorkomen van gezondheidsproblemen door tijdig in te grijpen. Dat is preventie. Kijk mee naar het gesprek over preventie tussen Gedeputeerde Jop Fackeldey, wethouder Peter Duvekot van Gemeente Dronten en wethouder Erik van de Beld van Gemeente Zeewolde. Beide gemeenten zijn aangesloten bij de preventiecoalitie Flevoland. Maar wat doen de gemeenten en de provincie precies met deze preventiecoalitie? Dat wordt duidelijk in het gesprek. De video is hier terug te kijken.

Wethouder Peter Duvekot: “Zal ik nou eens heel ondeugend zijn en gewoon zeggen wat ik daarvan denk? Want dat ontlok je me ook wel een beetje.”

De DronterReporter was aanwezig bij de raadsvergadering van donderdag 12 januari 2023 (video hieronder). Hier interviewde ik ook wethouder Peter Duvekot. Deze video’s kunt u hieronder bekijken.

Foto’s en video’s: © De DronterReporter

Gisterenavond vond er een uitreiking plaats van jongeren die opgeleid zijn tot ervaringsdeskundigen. Zij gaan zich vanaf nu vrijwillig inzetten voor andere jongeren. 

Dit doen ze in samenwerking met jongerenwerk, maar ook met externe organisatie Stichting ExpEx die de jongeren 12 weken heeft getraind. Tijdens de training hebben ze geleerd hoe ze hun verhaal kunnen delen, anderen daarmee kunnen helpen, ze hebben verschillende gesprekstechnieken geoefend en zijn ze voorbereid op het werk van een ervaringsdeskundige. 

De jonge ervaringsdeskundige kunnen vanaf nu ingezet worden voor bijvoorbeeld gastlessen op scholen of het helpen van andere jongeren één op één.

Als wethouder mocht ik gisteravond met ze kennismaken en ze feliciteren met hun certificaat. Super trots op deze jongeren!

Een heel mooi artikel in de Flevopost over de opvang van Oekraïense vluchtelingen in Dronten het afgelopen jaar. Over alle zorgen en ook over de mooie momenten. En over “hoe nu verder”? Voor zover we het kunnen overzien. Lees hier verder.

Ieder van ons wat onze kinderen gelukkig maakt. Voor een ouder of verzorger heeft dit meestal de hoogste prioriteit. Maar wist je dat geluk niet alleen geluk is? Het is een vaardigheid die kan worden geleerd, gekoesterd en ontwikkeld. Dus als uw kind moeite heeft zijn of haar gelukkige plek te vinden, hebben we tips en advies voor het ontwikkelen van gewoontes die vreugde en geluk kunnen brengen.

Hoe is dat voor blij nieuws?

Iedereen heeft in meer of mindere mate last van de energie- en inflatiecrisis. Meld je als je er zelf niet meer uit komt. Bij de gemeente, de huisarts, vrienden of familie, het maakt niet uit waar. Maar praat erover en zoek waar nodig ook hulp. Iedereen heeft elkaar hard nodig. 

In Dronten versterken we de samenwerking met alle organisaties op dit thema, kijken we waar het moet verder dan de regels om de menselijke maat aan te houden. En we stellen voor om een noodfonds in het

leven te roepen voor de situaties waar mensen tussen wal en

schip dreigen te vallen.

Over een paar weken mag ik het “actieplan besteedbaar inkomen” in Dronten aanbieden. Het probleem is dat het besteedbaar inkomen van veel mensen niet opgewassen blijkt tegen de huidige uitgaven. Ook bij mensen met een middeninkomen. Terwijl we wachten op regelingen vanuit het rijk, vraagt dit aan gemeenten om een slimme en integrale aanpak. De urgentie vraagt om haast. Daarom ook een actieplan.

Lees meer...

Vanavond mocht ik op uitnodiging van Machiel Vellema even te gast zijn bij het ervaringscafé van jongeren in "het chillpoint" van De Meerpaal. Ik ontmoette hier een groep jongeren die in een korte tijd een hechte band hebben opgebouwd met elkaar. Jongeren die in staat zijn gebleken om snel verbinding te leggen in een vertrouwde en veilige situatie. En dan gewoon maar even te luisteren naar elkaar. Iets wat in deze tijd bijna niet meer mogelijk lijkt. Even verstillen, verbinding maken en gewoon luisteren.

En daarmee heb ik meteen ook kennis gemaakt met het werk van ExpEx Flevoland. Een hele interessante beweging waarin ervaringsdeskundigen van betekenis zijn voor jongeren. Voor mij wel het thema van deze week: ervaringsdeskundig zijn. Ervaring moet je op waarde schatten. Het is onmisbaar in een tijd waar verbinding niet meer vanzelfsprekend is, en professionele hulpverlening door wachtlijsten en personeelstekorten verstek moet laten gaan.

Dank iedereen voor deze warme, mooie avond. Wordt zeker vervolgd. Taggen durf ik niet.. omdat ik vast mensen ga vergeten. Maar voel je zeker vrij een connectie te maken op de socials, al is het doel juist natuurlijk om vanaf nu veel meer offline contact te hebben met elkaar.

Het is vandaag de internationale dag voor de uitroeiing van armoede. Ik heb hier inmiddels wat inspirerende gesprekken over mogen voeren. Er zijn helaas geen makkelijke oplossingen voor dit probleem en het lijkt soms alleen maar erger en groter te worden. Maar we kunnen er zeker wel voor zorgen dat we steeds proberen “out of the box” te denken en vooral open te staan voor nieuwe en innovatieve ideeën. 

Vanuit mijn thuisisolatie (jawel, COVID) denk ik daar tussen alle digitale overlegjes vandaag eens wat langer rustig over na.Ieder van ons wat onze kinderen gelukkig maakt. Voor een ouder of verzorger heeft dit meestal de hoogste prioriteit. Maar wist je dat geluk niet alleen geluk is? Het is een vaardigheid die kan worden geleerd, gekoesterd en ontwikkeld. Dus als uw kind moeite heeft zijn of haar gelukkige plek te vinden, hebben we tips en advies voor het ontwikkelen van gewoontes die vreugde en geluk kunnen brengen.

Hoe is dat voor blij nieuws?

De regenboogvlag wil zich laten zien op deze zonnige, maar iets te windstille dinsdagmorgen. Want eigenlijk hoor je de vlag in volle glorie te zien wapperen  met al zijn/haar/hen kleuren.

Deze coming out day gaat inmiddels over zoveel meer dan voor je sexualiteit of gender uit kunnen komen. Het gaat over inclusiviteit en je veilig genoeg om te zijn wie je bent en wie je wilt zijn. Ik wens iedereen een hele mooie dag en hoop dat jij/u ook de ruimte voelt om te kunnen “zijn” 🏳️‍🌈

kijk op: https://tinyurl.com/drontenregenboog

Het was weer een volle week met onder andere:

🗓️ 100 dagen terugblik van het college 

👥 opening van de week tegen eenzaamheid 

✍🏻 praten over de hervormingsagenda jeugd

Maar donderdagavond vond ik ook een heel bijzondere avond. 14 mee-sprekers en organisaties in Dronten hebben de moeite genomen om met ons in gesprek te gaan. Een echte dialoog over de manier waarop we de armoede te lijf moeten gaan. 

Aan de hand van thema’s hebben we op een rij gezet wat verwachtingen, zorgen, maar ook ideeën zijn. Lekker ouderwets schreven we alles op grote vellen papier en dit gaan we snel verwerken in een nieuw “actieplan armoede”. Een belangrijke stap, want we moeten altijd een stap voor blijven op alles wat op ons af komt.

Ik mocht de avond afsluiten met een korte reflectie op de avond. Als wethouder klets (en typ) ik veel te veel, dus heb ik mezelf ingekort in dit filmpje. Maar de energie die we allemaal gevoeld hebben die avond komt duidelijk over. Donderdag zijn we in Dronten een hele sterke coalitie tegen armoede gestart! Gemeente én maatschappelijke partners samen. En daar ben ik echt heel supertrots op! 

Wij werken alles uit, maar het uitvoeren en het daadwerkelijke vechten tegen die armoede… dat doen we samen. En ik vertrouw er op dat we daar in onze gemeente heel ver mee gaan komen.

Kijk hier: https://tinyurl.com/100dagenwethouder

En ook in onze eigen gemeente is de week tegen eenzaamheid gestart. De vlag wappert (als de wind waait) een week lang voor ons gemeentehuis. Een kleine reminder om een beetje naar elkaar om te zien en oog te hebben voor eenzaamheid in al z’n vormen.

Vanmiddag/avond was ik in Den Haag bij de landelijke kick off van de week tegen eenzaamheid. Een mooie bijeenkomst met goede sprekers. Heel inspirerend en ook wel confronterend. Ik vind het persoonlijk echt een belangrijk thema. Het laat zich niet vastleggen op één doelgroep. We denken vaak meteen aan ouderen, maar juist ook jon

geren voelen zich tegenwoordig vaak eenzaam. 

Staatssecretaris Maarten van Ooijen zei dat het kabinet in wil zetten op het structureel maken van initiatieven in de lokale coalities. Initiatieven die helaas vaak alleen incidentele ondersteuning kregen. En dan na een poosje te weinig middelen over hebben om hun werk voort te zetten. 

Eenzaamheid. Een hardnekkig probleem van onze moderne samenleving waar we niet van kunnen wegkijken. Maar juist door ons zelf kwetsbaar op te stellen, het taboe moeten gaan doorbreken. 

Morgen hijs ik samen met de mensen van MeerSamen de vlag voor het gemeentehuis om de week tegen eenzaamheid ook in onze eigen gemeente in te luiden.

Vanmiddag mocht ik even getuige zijn van het jaarlijkse “overvliegen” van een groep jonge deelnemers van de Flevo-Scouts. Leuk om even een kijkje op het terrein te nemen en een klein beetje deelgenoot te worden van dit belangrijke moment. 

Dank voor het warme welkom en de tour met alle informatie. Ik ben zelf nooit scout geweest, maar ik kan me goed voorstellen dat je je in deze groep snel welkom en op je plek voelt. Tot snel weer!

Vandaag begon ik m’n dag met het verzilveren van m’n toezegging dat ik “wel eens zou komen helpen bij het inpakken van voedselpakketten” van de Stichting Voedselbank Dronten. 

Ondanks dat ik en onze beleidsmedewerker meer in de weg liepen dan dat we echt een waardevolle aanvulling waren, heb ik enorm veel kunnen zien van het werk en een klein beetje van het reilen en zeilen. 

Het respect wat ik had voor de organisatie is vandaag nog groter geworden. Wat een inzet en een bezieling!! 

In de middag had ik in het gemeentehuis een ontmoeting met bijna het complete team van onze WMO gidsen. Een enthousiast, (gemiddeld) jong team waar ik een erg leuk en inspirerend gesprek mee had. 

Het einde van de middag mocht ik in De Meerpaal de kick off doen van de meet and greet van alle aanbieders van lokale maatwerk voorzieningen in het sociaal domein van Dronten voor 2023. Erg leuk om wat presentaties van hen te zien en ook wat gesprekjes hier en daar te mogen voeren. En stiekem ben ik ook gewoon wel een beetje trots op hoe we het in Dronten hebben geregeld. Een mooi pallet van organisaties die samen de inwoners van onze gemeente de ondersteuning kunnen bieden die af en toe even nodig is. 

Rode draad in alles wat ik tegenwoordig doe is de planning, voorbereiding en het werk van de beleidsmakers van de afdelingen. Ik leer veel mensen kennen die met passie en gedrevenheid voor de inwoners aan het werk zijn. Kan het beter? Altijd wel. En daar hebben we nog de komende jaren voor. Maar voor nu even een enorme shout out naar de mensen die ik tot nu toe intern al mocht ontmoeten 👍🏻

Een bijzonder gezicht vanmiddag in Dronten. De tocht van de Vredesklokken die van Emmeloord naar Teuge gaat, trok vandaag even door Dronten. Deze tocht is in voorbereiding van een langere tocht van Duitsland naar Jeruzalem die zij zullen maken in 2025. 

Lees hier meer over deze bijzondere tocht.

Op uitnodiging van deze groep mocht ik als 3e locoburgemeester een vredesbrood van hen in ontvangst komen nemen. Ik maakte kennis met deze bijzondere mensen en hun bijzondere missie die ze zelf inschrijven als: “Onpartijdig, niet-religieus en open voor alle mensen die de vredesgedachte in de wereld willen uitdragen”. Mooi om zo even in gesprek te zijn, en ik wens ze heel veel succes met hun vreedzame tochten om hun mooie boodschap onder de aandacht te brengen.

Vanavond aanwezig bij de beëdiging van het nieuwe college van Almere. Best leuk, omdat mijn politieke roots hier liggen. Ik zie ook een hoop bekende gezichten. 

Er heeft nog niemand een eed of gelofte uitgesproken, maar ik neem vast een voorschot met felicitatie: gefeliciteerd! Ik kijk uit naar de samenwerking.

Dit weekend is Defqon weer neergestreken bij Biddinghuizen. Ik ben gisteren met collega’s rondgeleid en echt enorm onder de indruk van de gigantische organisatie die hier achter schuil gaat.

Een enorm compliment aan al “onze” medewerkers die er toch weer gewoon staan en zich het snot voor de ogen werken voor, tijdens en na zo’n mega festival.

Mijn muziek is het misschien niet helemaal.. maar de eindshow mag er zeker wezen. Een deel van het beeldmateriaal heb ik dankbaar ”geleend” van collega wethouder Hillebregt die nog wel een volle batterij had. De schoenen..? Don’t ask..

Even een shoutout naar de fractie die ik “achter heb gelaten” toen ik wethouder geworden ben. Iedereen is een beetje zijn/haar weg aan het zoeken in de eigen nieuwe rol. 

Zo behandelden we vorige week voor het eerst deze periode in de raad de kadernota. Ik deed dit voor de eerste keer aan de college zijde. Dit leverde voor mij een bijzonder momentje op: 

• raad sessies over de kadernota zijn nog net zo uitgebreid en onvoorspelbaar als toen ik zelf in de raad zat. Ik stelde zelf toen meestal weinig tot geen vragen;
• als wethouder ben ik nog best nerveus. Je weet nooit weet wie er vragen gaat stellen en waarover. En dan moet je maar hopen dat je het antwoord direct kan geven;
• mijn eigen fractie was dit keer de enige met een vraag over mijn portefeuille;
• de nieuwe fractievoorzitter van mijn partij leest haar whatsapp tijdens de vergadering blijkbaar niet;
• anders had ze mijn bericht aan haar: “Wat ga je vragen? Kan ik vast een antwoord bedenken…” wel gezien;
• conclusie: het is even wennen aan het dualisme 😉

Jeanet en Kim, ik vind jullie kanjers. Trots op hoe jullie de zaken hebben opgepakt. 👊🏻

Vaak wordt er aan mij gevraagd: “waar is je moeder?”. Ik noemde haar de afgelopen periode in de raad regelmatig in vaak heel gloedvolle betogen. 

Vandaag tijdens de open dag, kwam zij voor het eerst langs. Want al ben ik nu heel statig wethouder, het blijft gewoon ook leuk je werkplek aan je ouders te laten zien. 

Mn vader was er ook bij, hoor.. voordat mensen zich dat gaan afvragen. Maar met m’n moeder moest ik natuurlijk in de raadzaal even op de foto. Met m’n moeder op de voorzitters stoel natuurlijk.

De cijfers wisselen dagelijks, maar achter die cijfers gaan vreselijke verhalen schuil. De oorlog en al haar misdaden maakt me woedend, maar het zien van de tomeloze inzet van onze medewerkers en vrijwilligers maakt me alleen maar strijdvaardig. 

Het lijkt soms uitzichtloos en niemand weet nu hoe dit allemaal een beetje zal gaan landen. Maar we blijven solidair met de mensen die bij ons aankloppen en doen ons best de opvang te bieden waar ze niet om vroegen, maar wel nodig hebben.

Gisteravond spraken we erover in de raadscommissie en daar spraken de leden zich unaniem positief uit over het financiële voorschot wat nodig is om de opvang mogelijk te maken.

Gisteren had ik eindelijk even tijd om de socials bij te werken na een bizar drukke week met veel kennismaking en informatie verwerken. 

Mijn week vloog qua activiteiten heen- en weer. Van een VNG Flevoland meeting via 'tig interne ontmoetingen naar bestuurlijke overlegjes en het eindigde gisteren in een sneak preview van de locatie voor opvang van Oekraïners in het oude Rabobank gebouw aan de Rede. 

En heel misschien vond ik dat nog wel het indrukwekkendste deze week. Het gebouw is helemaal klaar voor het ontvangen van voor de gruwelijke oorlog gevluchte mensen uit de Oekraïne. 

Het was er super stil toen ik er was. 

Een stilte na al het lachen, praten en oorverdovend werkgeluid van de aannemers, collega's en alle vrijwilligers die het pand in gereedheid hebben gebracht. En wat een #respect en waardering voor al die mensen!! 

Maar ook een stilte in afwachting. Op het geluid van de mensen die we nu nog niet kennen. Met hun verhalen over die afschuwelijke oorlog en zaken waar we het liefst onze vingers voor in onze oren willen stoppen.

Nu eerst maar eens weekend en alles laten bezinken. Straks voor het eerst zonder instructeur de motor op.. Ook spannend. En dan volgende week weer volop aan het werk.

“Dat verklaar en beloof ik!” 

Met deze zin zette ik vanavond een streep onder mijn raadslidmaatschap en begon ik als wethouder van Dronten. 

Niet in mijn eentje, maar als 1 van de 5 in een enthousiast college van burgemeester en wethouders. 

En nu aan de slag. Er is een hoop te doen. Eerst goed inwerken, kennismaken en heel veel lezen en luisteren. We hebben er allemaal ontzettend veel zin in!!

Morgen (vrijdag de 13e) mag ik voor het eerst als wethouder naar een Flevolandse bijeenkomst van de VNG.. op de Floriade. Een project waar ik als fractieassistent in Almer bij aan de wieg stond. Voelt inmiddels al weer als heel lang geleden 😬